Mijn eigen pad

Er ligt sneeuw in het bos, je ziet voetstappen in de sneeuw.
Op deze foto kun je de weg nog lang volgen.
Zelfs is het heuvelachtig.
Als je zo aan het wandelen bent, je hoort de sneeuw onder je voeten zachtjes kraken.
Zelf hoorde we de vogeltje nog fluiten naar elkaar, het was windstil. Zo genietend liepen wij door het bos.
In mijn hoofd gaat, als je op pad gaat. Kijk eens, voetstappen van mensen die al eerder zijn wezen wandelen. Nu wij zijn er, als die mensen er nu allemaal waren! Dan was het druk in het bos. Maar dat is het niet, het is juist heel rustig. Wij genieten en ontspannen.
Nu op dit moment is het ons pad, mijn pad. Zelfs als er anderen al eerder hebben gelopen.
Loop ik mijn eigen pad.